"Pralchem" Pralnicza Spółdzielnia Pracy Zakład nr 15

Oddaliśmy z mężem piękny, gruby, gęto tkany wełniany dywan w jednolitym kolorze ecru. Po odbiór pojechał mąż cztery dni po terminie. Wydano mu inny dywan, mniejszy i gorszego gatunku. Był sflaczały, cienki, rzadki i mocno zażółcony. Miał też zupełnie inny rodzaj utkania. Mąż wrócił wtedy wieczorem więc dywanowi przyjrzałam się następnego dnia. Od razy rzuciło mi się w oczy, że to nie nasz i zaraz zadzwoniłam do placówki na Smoleńską i pan który pierze zapytał czy jak przyjadę to rozpoznam swój dywan. Oczywiście, że rozpoznam. Po przywiezieniu tamtego dywanu okazało się, że naszego już nie ma. Pan zaczął nam wmawiać, że ten dywan jest nasz a o pomyłce nie może być mowy. Argumentował to tym, że kawałki tkaniny z oznakowaniem przypina do dywanu agrafką a ona nie miała prawa się odpiąć. Dla mnie to żaden argument. Oznakowanie się przyszywa i oddaje daną rzecz razem z nim. Szmatkę odpruwa się w domu. Agrafki się łatwo gną i odpinają się wtedy. Dywan mąż odebrał bez oznakowania, pan odpiął je przy wydawaniu. Pytanie tylko, kiedy szmatka została przypięta, czy zaraz po przyjęciu, czy później. Mając dwa podobne wizualnie dywany można się łatwo pomylić i przypiąć nie tam gdzie trzeba. Pan wysłał nas do biura abyśmy złożyli reklamację, jednak upierał się, że on nie popełnił błędu. To gdzie jest nasz piękny dywan? Z całej sytuacji wynikało, że został wydany wcześniej osobie będącej właścicielem dywanu, który nam wciśnięto. Zaznaczam, że przy przyjmowaniu pan nie spisuje adresu ani numeru telefonu. Osoba, która wzięła nasz dywan może się tylko cieszyć z takiej korzystnej zamiany, do tego nikt nie będzie jej ścigał bo jej nie odnajdzie. I tak oto zostaliśmy z niczym. Sam szef obstawał za swoim pracownikiem i stwierdził, że mamy udowodnić, że mówimy prawdę. Zarządał zdjęć lub dowodu zakupu inaczej nie mamy żadnych szans. Pracownik przy swoim przełożonym użył niecenzuralnego słowa w stosunku do męża a ten nawet nie zareagował. Tej sprawy na pewno tak nie zostawimy.