Marskość wątroby, czyli zwłóknienie wątroby to schorzenie, którego nie da się w zupełności wyleczyć. Wyróżnia się następujące jej odmiany: alkoholową, zastoinową, żółciową i pozapalną. Rozwój tzw. cirrhosis hepatis można jednak powstrzymać. Co zatem oznacza diagnoza zwłóknienia? Czym się objawia choroba i jakie są metody walki? Czy istnieją szanse na wyzdrowienie?

Definicja i przyczyny występowania marskości wątroby

Marskość wątroby to choroba, którą wywołuje zaburzenie pracy organu wewnętrznego. Pewne czynniki wywołują w nim stałe zmiany np. bliznowacenie łącznej tkanki. Wówczas dochodzi do postępującego włóknienia wątroby. Jej wnętrze ulega niszczeniu. Stan ten powodują warunki genetyczne. Zaliczają się do nich wrodzone i nabyte choroby metaboliczne np. cukrzyca, otyłość czy stłuszczeniowe zapalenie wątroby. Chorobę wywołują poza tym niewyleczone i nawracają choroby dróg żółciowych. Skutkuje to problemami z odpływem żółci z organu np. poprzez tzw. jatrogenne uszkodzenie dróg żółciowych. Schorzenie jest ponadto efektem autoimmunologicznego zapalenia wątroby oraz stosowania niektórych leków np. amiodaronu. Nadużywanie alkoholu, hormonoterapia czy niewydolność krążenia.

Czym się objawia zwłóknienie wątroby?

Początkowo choroba może nie wykazywać typowych symptomów. Standardowymi objawami marskości wątroby w fazie początkowej są: utrata apetytu, zaparcia, biegunki i wymioty. Początkowo u chorego obserwuje się ociężałość, senność, otępienie i zmianę koloru skóry z oliwkowej na żółtą. Tzw. podżółtaczkowe zabarwienie dotyczy również oczu. Wzdęciom towarzyszy powiększenie obwodu brzucha, bóle w podżebrzu, krwawienie np. zębów oraz ściemnienie barwy moczu. W końcowym okresie tzw. skaza krwotoczna jest rozwinięta. Obrzęki wywołane niedoborem białek i śpiączka wątrobowa. Aby zapobiec encefalopatii wątrobowej i rozwojowi schorzenia należy się wybrać do najbliższego ośrodka zdrowia.

Diagnoza, leczenie i dieta na wątrobę

Diagnozę marskości wątroby przeprowadza się nie tylko na podstawie wyglądu pacjenta i dokuczających mu bólów. Lekarz internista zleca w tym celu badania krwi. Są to próby wątrobowe. Ustala się w ten sposób poziom tzw. bilirubiny, białek bądź enzymów. W zależności od występowania przeciwciał w surowicy krwi wyklucza się powstanie zakażenia WZW (typu B bądź C). Nierzadko wykonuje się dodatkowo tomografię komputerową, USG, scyntygrafię i rezonans magnetyczny. Czasem potrzebna jest biopsja wątroby. Polega na pobraniu wycinka wątroby i badaniu pod mikroskopem uzyskanych tkanek.

Leczenie zwłóknienia wątroby zależy od przyczyn jej występowania. Zazwyczaj sprowadzania się do stosowania przepisanych przez lekarza leków. Profilaktykę wspierają sylimaryna, kolchicyna i kwas kwas ursodeosycholowy (żółciowy). Farmaceutyki zatrzymują włóknienie i regulują zaburzenia odpływu żółci. Niekiedy jedynym ratunkiem jest przeszczep wątroby.

Terapia powinna być wsparta przez dietę na wątrobę bogatą w białko oraz aktywność fizyczną. Chorzy mają przy tym zakaz spożywania alkoholu. Powinni za to spożywać produkty, które zapełnią niedobory witamin B1, B3, B6, tłuszczy np. A, D i E oraz kwasu foliowego. Dieta wątrobowa poza tym powinna uzupełniać braki synku i selenu. Pomogą w tym suplementy diety dostępne m.in. w aptekach.

Jakie są rokowania i szanse na wyzdrowienie?

Szansa na wyzdrowienie wzrasta wraz z szybkością zdiagnozowania i podjęcia leczenia. Zaawansowana choroba i powikłania np. nowotwór wątroby powodują jednak, że rokowania są negatywne. Na wyleczenie wpływa także czynnik wywołujący schorzenie. Pomyślność rokowań wzrasta wraz z eliminacją przyczyny np. nadużywania alkoholu. Z najnowszych statystyk wynika jednak, że szanse na przeżycie ma 25% chorych. Długość życia po rozpoznaniu wynosi od 5 do 10 lat. Dlatego też warto regularnie odwiedzać lekarza i zadbać o zdrowy styl życia.