Szacuje się, że dotyczy około 10% wszystkich kobiet w wieku rozrodczym. Nie istnieje jedna konkretna przyczyna tej choroby, choć znana jest już od wielu lat. Endometrioza, bo o niej mowa, ma istotny wpływ na zdrowie psychiczne i fizyczne chorych na nią pań. Choć nie jest groźna dla życia, to wiążą się z nią problemy z płodnością oraz ogromny i przewlekły ból. O tym, jak rozpoznać objawy i odpowiednio leczyć tę przypadłość, dowiesz się z poniższego artykułu.

Skąd się bierze i czym jest endometrioza?

Pomimo wielu przeprowadzonych badań, nadal nie wiadomo, jakie jest dokładne pochodzenie tej choroby. Dotyka ona kobiet w różnym wieku i prowadzących odmienne style życia. Nie istnieje sposób, w jaki można jej uniknąć. Czy endometrioza jest groźna? Choć nie zagraża bezpośrednio życiu, to może przynieść poważne zdrowotne konsekwencje. Przypadłość ta może powodować ból o różnym nasileniu i umiejscowieniu. Prowadzi także do powstawania nieodwracalnych zmian w narządzie rodnym. Schorzenie to zaburza również proces zapłodnienia.

Co to jest endometrioza? Gruczolistość zewnętrzna, bo tak również określa się tę chorobę, objawia się występowaniem komórek endometrium (błony śluzowej wyściełającej wnętrze macicy) poza jamą macicy. Prawidłowo jest ona co miesiąc złuszczana w formie miesiączki i ponownie odnawiana. W wyniku opisywanej przypadłości, ogniska śluzówki pojawiają się w miejscach, w których nie powinny występować, czyli np. w jajnikach, jajowodach, jamie otrzewnej, a w skrajnych przypadkach nawet w płucach. Po cesarskim cięciu mogą się one znaleźć nawet w bliźnie. Istnieją różne teorie, dlaczego endometrioza powstaje, lecz nie ma jednej ustalonej przyczyny.

Zmora kobiet, czyli najczęstsze objawy choroby

Zdiagnozowanie endometriozy nie jest zadaniem łatwym, szczególnie w jej początkowym stadium. Nie da się jej rozpoznać jedynie podczas kontrolnego badania ginekologicznego. Spowodowane jest to podobieństwem symptomów tej przypadłości do innych schorzeń. Zdecydowana większość zachorowań występuje u kobiet w wieku od 20 do 50 lat. Kiedy choroba znika? W wielu przypadkach menopauza redukuje jej wszelkie dolegliwości.

Czy endometrioza jest dziedziczna? Jednym z najpoważniejszych czynników ryzyka rozwoju tego schorzenia są właśnie uwarunkowania rodzinne. Oprócz nich do zagrożeń należą: krótkie cykle menstruacyjne, wczesne wystąpienie pierwszej miesiączki, bezdzietność, problemy związane z odpływem krwi miesiączkowej spowodowane urazami, wadami czy operacjami.

Oto najczęstsze symptomy tej przypadłości:

  • Ból;

Nie ma jednej konkretnej lokalizacji bólu, która mogłaby przesądzić o chorobie. Najczęściej dolegliwość ta jest umiejscowiona w miednicy małej. Ponadto kobiety mogą odczuwać dyskomfort podczas stosunków płciowych, miesiączkowania czy oddawania moczu i stolca. W tej sytuacji wystąpić mogą również: przewlekły ból miednicy i brzucha, którego nie redukują nawet silne środki przeciwbólowe.

  • Widoczne ślady krwi w moczu lub stolcu;
  • Plamienia okołomiesiączkowe;
  • Wyjątkowo obfite i dłuższe miesiączki;
  • Nieregularne cykle;
  • Wzdęcia czy biegunka;
  • Zmniejszona płodność;

Choroba może przebiegać jednak przez wiele lat bezobjawowo.

Czy endometrioza jest uleczalna?

Choć choroba znana jest od wielu lat, medycyna nadal nie odkryła, jak można ją w pełni wyleczyć. Diagnozowanie tej choroby przebiega w kilku etapach: rozpoznanie objawów, badanie ginekologiczne, badanie obrazowe (USG), tomografia rezonansu magnetycznego, laparoskopia.

Istnieją trzy podstawowe metody leczenia endometriozy:

  1. Farmakologiczna: jej celem jest wywołanie braku miesiączki poprzez zażywanie leków np. hormonalnych preparatów antykoncepcyjnych;
  2. Chirurgiczna: zachowawcze leczenie chirurgiczne ma wyeliminować ogniska endometriozy, w tym torbiele i zrosty; w wariancie radykalnym usuwana jest macica wraz z jajnikami;
  3. Skojarzona: połączenie metody farmakologicznej z chirurgiczną;

Należy pamiętać, że endometrioza nie jest chorobą nowotworową. Sprzyja ona jednak niepłodności. W leczeniu najważniejsze jest więc szybkie rozpoznanie i niedopuszczenie do powstania nieodwracalnych zmian.