NDT-Bobath (z ang. neuro-development treatment) to rodzaj neuro-rozwojowej terapii. Stosuje się ją w Polsce w neurologicznej rehabilitacji. Obejmuje ocenę i podjęcie leczenia osób objętych zaburzeniami funkcji systemu nerwowego. Terapii poddawane są zarówno dzieci, jak i dorośli z porażeniami czy po udarach. Dowiedz się więcej na temat metody dzięki naszej publikacji.

Czym jest właściwie metoda NDT-Bobath?

Metoda NDT-Bobath należy do najpopularniejszych sposobów rehabilitacji dzieci. Za jej pomysłodawców uważa się fizjoterapeutkę Bertę i neurologa Karela Bobatha, którzy stworzyli ją w latach 40. XX wieku. Obserwacje i doświadczenia pomogły im utwierdzić się w przekonaniu, że dzieci, u których zdiagnozowano zmiany w centralnym układzie nerwowym bądź nieprawidłowości ruchowe odbierają w inny sposób wrażenia czuciowe. Poza tym ich fizjologiczne odruchy są niewłaściwe. Stosuje się ją od tego czasu zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Warto wiedzieć, że w Polsce została po raz pierwszy zastosowana już w 1988 roku. Wówczas kursy terapii Bobath dla niemowląt prowadziły fizjoterapeutka Mary Quinton i lekarka Elsbeth Koeng.

Kiedy stosuje się terapię NDT-Bobath?

Rehabilitację Bobath stosuje się w Polsce u wcześnie narodzonych noworodków, niemowląt oraz starszych dzieci. Dotyczy to następujących zespołów chorób: ortopedycznych, genetycznych, neurologicznych. Wykorzystuje się ją także w przypadku opóźnień rozwojowych. Stosuje się ją przy zdiagnozowanych zaburzeniach:

  • Napięcia mięśniowego – w okolicy tułowia czy kończyn
  • Stawów – ich sztywności
  • Sensorycznych – czucia
  • Równowagi
  • Afazji – zakłóceń mowy
  • Pozostałych układów – układu oddechowego lub pokarmowego

Zasady i założenia metody rehabilitacji Bobath

Metoda NDT-Bobath zakłada wspomaganie przebiegu ruchu i osiągnięcie wyniku, który będzie jak najbliższy prawidłowemu. Oprócz tego do głównych założeń rehabilitacji należy pozytywne wpływanie na napięcie mięśniowe. W tym celu zmniejsza się wzmożone napięcie i zwiększa obniżone. Dodatkowo niweluje się niewłaściwe odruchy. Celem terapii jest rozwój dziecka (lub dorosłego) na wielu płaszczyznach, który pozwoli osiągnąć w przyszłości niezależność i możliwe normalne funkcjonowanie. W trakcie zajęć używa się i utrwala prawidłowe umiejętności ruchowe w codziennym życiu.

Jak wygląda rehabilitacja w praktyce?

Przed rozpoczęciem wdrożenia metody Bobath ustala się plan ćwiczeń. Zwykle zajęcia są prowadzone indywidualnie. Uwaga: W przypadku dzieci, ważne, aby odbywały się 60 minut po spożyciu posiłku. W trakcie zajęć ćwiczeniom poddawane jest całe ciało przy zachowaniu komfortu i bezpieczeństwa. Podczas lekcji ważna jest współpraca nie tylko między terapeutą i pacjentem, ale na przykład między nim a rodzicami. W ten sposób możliwa jest kontynuacja ćwiczeń i utrwalenie właściwych ruchów w domowych warunkach. Rehabilitacja składa się z 3 części:

  1. Fizjoterapii – ćwiczenia usprawniające stawy i mięśnie, postawę i poruszanie się
  2. Terapii zajęciowej – rozwijanie podstawowych umiejętności odczuwania przez pracę, gry i zabawy
  3. Logopedii – praca nad mową i językiem i sposobami komunikowania się na przykład przez gesty

Dzięki metodzie NDT-Bobath jeszcze na wczesnym stadium można zdiagnozować zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego i poddać analizie jego dojrzałość i funkcjonowanie. W ten sposób można rozpocząć działania usprawniające prawidłowe ruchy i stopniowo przygotować pacjenta do możliwie samodzielnego funkcjonowania. Warto zatem pomyśleć o uczestnictwie w zajęciach.