Współczesna medycyna naturalna czerpie garściami z chińskiej tradycji. Jej klasyczna odmiana bazuje na całościowym, holistycznym podejściu do pacjenta. Leczenie stosuje się w celu usunięcia przyczyn bólu i chorób. Uwzględnia nie tylko dolegliwości, ale także styl i środowisko życia, emocje, psychiczną kondycję oraz sposoby odżywiania się poddanej terapii chińskiej osoby.

Historia tradycyjnej medycyny chińskiej 

Medycyna chińska swój początek bierze z „Podstaw medycyny Żółtego Cesarza” autorstwa panującego w latach 2698-2596 p.n.e. władcy, który podczas jej tworzenia konsultował się ze swoimi sługami. Tradycyjne leczenie wywodzące się z Chin składa się z 2 podstawowych odmian. Szkoła Jingfang pai Niebiańskiego Rolnika shennong powołuje się na utwory pochodzące z okresu panowania dynastii Han i Tang. Wypracowała też kanoniczne receptury. Natomiast szkoła kanonów medycznych yijing pai wywodzi się od Żółtego Cesarza huangdi. 

Na czym opiera się chińskie leczenie? 

Tradycyjna medycyna chińska stanowi system medyczny trwający od ponad 3 tysięcy lat. Chińska medycyna naturalna opiera się na konfuncjanizmie i taoizmie, w których harmonia, spokój i rytuały są niezwykle istotne. Człowiek jest uważany za jedność i stanowi fizyczną oraz emocjonalną całość. Istota ludzka jest stale podporządkowywana otoczeniu i warunkom klimatycznym. Podlega też stale dobowemu i rocznemu rytmowi. Na podstawie takiego rozumowania zostały rozwinięte charakterystyczne metody, takie jak: obserwacje, słuchanie i dotykanie. Sposoby badania pozwoliły na uformowanie się właściwych technik leczenia.

Stosowane w leczeniu chińską metodą techniki

Wykształcone w chińskim leczeniu środki w dużej mierze opierają się na odnalezieniu specjalnych punktów na ludzkim ciele. Odpowiadają one konkretnym organom wewnętrznym, znajdującym się w układzie nerwowym. Umożliwiło to wypracowanie współczesnych teorii medycznych np. aurikuloterapii, bliskich klasycznej akupunkturze. Medycyna wschodnia  obejmuje:

  • Gimnastykę leczniczą: np.  Tai Chi,

  • Ziołolecznictwo: zastosowanie leków ziołowych np. imbiru, żeń-szenia, miłorzębu japońskiego czy zielonej herbaty.

  • Akupunkturę: za pomocą nakłuwania igieł we właściwe miejsca leczone są różnego rodzaju choroby,

  • Akupresurę: aktywacja danych punktów znajdujących się w tzw. meridianach (źródłach energii życiowej). Zwykle miejsca te są nakłuwane, uciskane, głaskane lub dotykane. Uciskanie może być szybkie i rytmiczne lub okrężne i stopniowo narastające.

  • Chiński masaż: np. Tui Na, wykonywany przy bólach kręgosłupa lub masaż chińską bańką. Szklane naczynia ustawia się na danych miejscach ciała. Leczy się nimi m.in. astmę, hemoroidy czy stany zapalne i bóle mięśni.

  • Moxę: kuracja wykorzystująca ciepło do ogrzania punktów wyznaczonych przez akupunkturę. Stosowana moxa zawiera mieszankę sproszkowanych liści piołunu i innych ziół, przyswajanych przez skórę. Używa się jej do leczenia różnego rodzaju przewlekłych dolegliwości. Polecana jest również przy nadmiernym przemęczeniu i przeziębieniach.

  • Dietetykę: Bazuje na filozofii 5 żywiołów, składników, narządów i smaków. Dietę dobiera się indywidualnie, według smaków wzmacniających odpowiednie narządy. Dodatkowo łączy w sobie teorie Yin-Yang, działania zegara narządów oraz tzw. potrójnego ogrzewacza.

W medycynie chińskiej do pacjenta podchodzi się indywidualnie. W jej ramach możliwy jest specjalnie ułożony program leczenia. Jego przebieg jest ustalany podczas kolejnych wizyt w salonie kosmetycznym lub gabinecie lekarskim.