W lecznicach weterynaryjnych nie tylko szczepi się psy i koty czy też nie tylko wykonuje się zabiegi sterylizacji oraz kastracji. Najlepsze ośrodki specjalizują się również w prowadzeniu ciąż zwierząt, w chirurgii miękkiej, w ortopedii i okulistyce, a nawet w stomatologii i onkologii. Co zaś z profilaktyką zdrowotną? Jak podkreślają weterynarze, jest ona niebywale istotna dla komfortu życia czworonogów. Szczególnie ważne jest zatem to, by nie dopuścić do rozwoju pasożytów w organizmie psów. O profilaktykę pasożytniczą trzeba zatem zadbać już od pierwszych chwil życia naszego pupila.
Jakie pasożyty i choroby pasożytnicze mogą wystąpić u psów?
Choroby pasożytnicze u psów są niestety bardzo często spotykane. Diagnozuje się je zarówno u osobników dorosłych, jak i u małych szczeniąt, niezależnie od rasy czy też miejsca życia. Pasożyty wewnętrzne wykrywa się zatem u czworonogów, które wyprowadzane są do lasów, na łąki i do parków, a także u tych, które żyją przede wszystkim w ogrodzie. W przypadku kotów zarobaczenie może nawet wystąpić u pupilów „niewychodzących”, co pokazuje to, jak łatwo organizmy zwierząt atakowane są chorobami pasożytniczymi.
Jeśli chodzi o pasożyty wewnętrzne, które najczęściej bytują w ciele psów, wyróżnić można włosogłówkę, glistę psią, lamblie czy tasiemce. Najbardziej narażone na ataki zwierzęcych robaków są psy myśliwskie mające kontakt z wydzielinami zwierząt leśnych, a także psy blokowe, które mają kontakt z dużą liczbą różnych ras psów. Chorobami pasożytniczymi, które mogą się u nich rozwinąć, są schorzenia układu pokarmowego, rozrodczego, a także schorzenia oczu. Pasożyty wewnętrzne wywołują m.in. groźną toksoplazmozę, giardiozę, toksokarozę czy bebeszjozę.
Dlaczego profilaktyka pasożytnicza psów jest tak ważna?
Wymienione wcześniej pasożyty i choroby pasożytnicze mogą znacznie wpłynąć na komfort życia psa, a także na jego stan zdrowia. Zwierzęta zarobaczone często są agresywne i drażliwe lub wręcz przeciwnie osowiałe i ospałe. Wielokrotnie zmagają się one z przewlekłymi biegunkami, intensywnymi wymiotami, bólem brzucha i z niestrawnością, a także z problemami neurologicznymi np. z charakterystycznym drżeniem ciała. Pasożyty prowadzą również do bezsenności psów, zaburzeń trawienia, zaburzeń wchłaniania mikro i makroelementów z pokarmu, a nawet mogą być bezpośrednim zagrożeniem życia. Brak podjęcia walki z pasożytami, które niekiedy nie wywołują żadnych objaw klinicznych może doprowadzić do rozwoju poważnych chorób. Robaki zwierzęce skracają zatem życie naszych pupilów.
Weterynarze podkreślają jednak również to, że choroby pasożytnicze zwierząt mogą być niebezpieczne również dla ludzi, zwłaszcza dla dzieci, seniorów i osób przewlekle chorych. To właśnie pasożyty wewnętrzne psów powodują choroby odzwierzęce zwane zoonozami. Ich leczenie może być niestety bardzo długie. Poważnym przebiegiem charakteryzuje się m.in. leptospiroza, która przypomina żółtaczkę. Prowadzić może ona nawet do uszkodzenia nerek i wątroby.
Na czym polega profilaktyka pasożytnicza?
Profilaktykę pasożytniczą należy wdrażać u zwierząt towarzyszących już do pierwszych chwil ich życia. Wskazówki dotyczące tego, jak powinna ona wyglądać, uzyskać można od specjalistów z Przychodni weterynaryjnej PSIKOT. Weterynarze z tej lecznicy podkreślają, iż profilaktyka pasożytnicza to zarówno stałe monitorowanie zdrowia zwierzęcia w gabinecie, jak i też odpowiednia opieka oraz pielęgnacja psów. Ważne jest m.in. to, by zachować wysoki standard higieniczny w domach.
Uszczegóławiając, do profilaktyki pasożytniczej zalicza się karmienie zwierzęcia wysokiej klasy karmami. Pies powinien być objęty też opieką stomatologiczną, a przynajmniej dwa razy w roku właściciel powinien prosić weterynarza o kontrolne badania kału psa. Raz w roku należy zaś przeprowadzać USG brzucha. Oczywiście ważne są u szczeniaków szczepienia przeciwko chorobom pasożytniczym takim jak toksoplazmoza.
Prócz tego istotne jest odrobaczanie psa raz na 3-4 miesiące. Właściciele piesków powinni również przestrzegać higieny, często myjąc ręce m.in. po spacerach. Ważne jest też sprzątanie odchodów po pupilu, ograniczając ryzyko rozprzestrzeniania się pasożytów wewnętrznych. By uniknąć ich inwazji, powinno się również wybierać na spacery miejsca bez licznych krzaków i zaśmieconych przestrzeni. Zwracać uwagę należy też na to, by pies nie brał do pyska martwych gryzoni czy ptaków.
