Ogrzewanie parowe bazuje głównie na wodnej parze, którą wytwarza specjalistyczna wodna instalacja ogrzewcza. Cały proces odbywa się przy wykorzystaniu przewodów kondensatowych, które dostarczają parę do grzejników i podnoszą temperaturę we wszystkich pomieszczeniach. Można śmiało powiedzieć, że para wodna jest ekologicznym i bardzo wydajnym nośnikiem ciepła, który nie szkodzi środowisku. Jednak montaż tego typu instalacji nie należy do najtańszych. Co więcej, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury ogrzewania parowego nie można stosować w pomieszczeniach, w których przebywają ludzie. Dlatego w Polsce najczęściej stosuje się je w budownictwie przemysłowym, czyli np. w halach fabrycznych.
Zalety ogrzewania parowego
Do zalet ogrzewania parowego zalicza się:
- małą bezwładność cieplną;
- brak ryzyka zamarznięcia elementów instalacji;
- kilkukrotnie mniejszy ciężar pary niż wody sprawia, że charakteryzuje się ono mniejszym ciśnieniem hydrostatycznym niż ogrzewania wodne;
- pokrywanie strat ciepła przez wykroplenie pary;
- brak konieczności montowania dodatkowych urządzeń wypełniających czynnik grzejny.
Wady instalacji parowej
Poza zaletami ogrzewanie parowe ma również wady. Jedną z największych jest bardzo wysoka temperatura powierzchni grzejnych, co może skutkować oparzeniami czy oddawaniem ciepła przez promieniowanie. Często dochodzi do korozji przewodów kondensacyjnych oraz grzejników, co znacząco skraca jej żywotność. Instalacja parowa może powodować również spore straty, ponieważ nie można jej regulować. Sprawia to, że temperatura grzejników jest dość wysoka i nie można jej obniżyć. Sam osprzęt jest również dość drogi, co może zniechęcać niektórych inwestorów.