Kurdyban to roślinnie farbowana skóra zwierzęca pokryta płatkami srebra. Jest wytłaczana i ręcznie malowana techniką laserunku, co umożliwia stworzenie szlachetnej faktury oraz fantazyjnych wzorów. Na wykonanie jednego brytu kurdybanu potrzeba dwudziestu tygodni pracy i czterdziestu pięciu płatków srebra. Dzieło to składa się z pięciu warstw technologicznych. Wszystko to sprawia, że każde jest nie tylko cenne, ale i unikatowe.
Historia kurdybanów w Polsce
Szlachetne, dekoracyjne skóry pokryte srebrem wieki temu zdobiły ściany zamków oraz kościołów. Służyły do wykończenia mebli, broni palnej, ale też szlacheckich ubrań czy szat liturgicznych. Obecnie spotkać je można przede wszystkim we wnętrzach zabytkowych, ale jak pokazują arcydzieła rzemiosła, jakie tworzy krakowska pracownia Consiste, mogą one łączyć w sobie tradycję z nowoczesnością. Medium to daje bowiem ogromne możliwości eksperymentowania z formą, wzornictwem czy barwą kurdybanów. Sam proces ich powstawania obejmuje wiele etapów, jest czasochłonny, a do tego wymaga precyzyjnej ręcznej pracy. Dlatego też zajmują się tym wyłącznie doświadczeni i utalentowani artyści.
Technika wytwarzania zdobień ze skóry cielęcej narodziła się w epoce średniowiecza na Bliskim Wschodzie. Stamtąd dotarła do Hiszpanii, skąd rozprzestrzeniła się do pozostałych państw europejskich. Nazwa „kurdyban” pochodzi od nazwy hiszpańskiego miasta Kordoba, które jako pierwsze wśród europejskich ośrodków zasłynęło z produkcji tych dzieł. Największą popularnością wyroby kurdybanowe cieszyły się na przełomie siedemnastego i osiemnastego wieku. Początkowo kurdybany były płaskie, zdobione ornamentem nakładanym techniką puncowania lub tłoczenia. Później zaczęto wytłaczać wypukłe zdobienia ze specjalnych desek modelowych. Z czasem obok pierwszych wzorów geometrycznych pojawiły się motywy roślin, owoców, zwierząt czy putto.
Dzieła rzemiosła w aranżacji
Zarówno kiedyś, jak i dziś podstawowym i najczęstszym przeznaczeniem kurdybanów są obicia ścienne. Nabite na specjalne, samonaprężające się krosna zdobią wnętrza hoteli, restauracji oraz rozmaitych odrestaurowanych zabytkowych obiektów. Mogą zostać wyeksponowane na dużej powierzchni lub oprawione w ramy jak obraz. Prezentują się jednak doskonale nie tylko w historycznych wnętrzach, ale również tych nowoczesnych; wiele zależy tu bowiem od artysty, który zajmuje się wykonaniem kurdybanu i tego, skąd czerpie inspiracje do stworzenia swego dzieła.
Z kurdybanów wykonywane są nie tylko dekoracje i obicia ścienne, ale także:
- obicia mebli (krzeseł, foteli, parawanów, wezgłowia łóżek, frontów szaf i szuflad),
- wyroby kaletnicze (torebki, kosmetyczki, etui),
- biżuteria,
- zdobienia przedmiotów (kufrów i szkatułek, luster, poduszek)
