Rozwój kompetencji matematycznych ma zasadnicze znaczenie w edukacji najmłodszych. Maluchy, które uczestniczyły w zajęciach matematyki intuicyjnej, mają mniejsze problemy ze zrozumieniem zadań z treścią i są lepiej przygotowane do przekładania poleceń na działania arytmetyczne czy wyrażenia algebraiczne. Sprawdźmy, na czym polega nauka w żłobku i jakie korzyści za sobą niesie.

Nauka matematyki w żłobku – jak to wygląda?

Matematyka w żłobku całkowicie różni się od zajęć szkolnych – pociechy nie wykonują obliczeń pisemnych, nie uczą się tabliczki mnożenia, ani nie rozwiązują zadań z podręcznika. Pierwszym etapem edukacji jest nauka szacowania. Dzieci podają przybliżone wartości jakiejś wielkości, wykorzystując proste słownictwo podsuwane przez nauczyciela, takie jak: około, blisko, prawie czy więcej. Oprócz przydatnych zwrotów maluch poznaje sytuacje, w których szacowanie może być przydatne. Kolejnym etapem jest nauka prostego liczenia obejmująca rachowanie liczby osób w pomieszczeniu czy części ciała. W pierwszej fazie dzieci słuchają dorosłego i obserwują wskazane przez niego obiekty, a po nabyciu śmiałości mogą zacząć samodzielne liczenie.

Wzory i stosunki między obiektami – nauka w żłobku

Nauka wzorów i relacji między zdarzeniami opiera się na znajdowaniu analogii między zdarzeniami z życia codziennego a sytuacjami odtwarzanymi w czasie zabawy. Wychowawcy ze Żłobka Słoneczny Zakątek pomagają dzieciom w poszukiwaniach i tworzeniu wzorów w czasie aktywności grupowej.
Dobrym narzędziem dydaktycznym są klocki, które dają możliwość tworzenia zbiorów różniących się kolorem czy wielkością bloczków. Dzieci uczą się, jak grupować przedmioty, a przy okazji wzbogacają słownictwo związane z opisem zjawisk i rzeczy.

Kształtowanie zmysłu przestrzennego

Kolejnym bardzo ważnym elementem nauki matematyki w żłobku jest kreowanie zmysłu przestrzennego. Zabawy z wykorzystaniem klocków Lego czy drewnianych materiałów budowlanych pozwalają dzieciom poznać i zrozumieć nowe kształty, opracować własny system działania i ustalać preferowane położenie przedmiotów względem siebie. W późniejszych etapach pracy wychowawca może rozszerzyć ćwiczenia przestrzenne przez wprowadzenie nowych obiektów i zachęcenie dziecka do opisu ich wzajemnych stosunków.
Kształtowanie zmysłu przestrzennego idzie w parze z umiejętnością rozumienia prostych wielkości fizycznych. Mierzenie czasu to jedna z podstawowych umiejętności, którą warto ćwiczyć w grupach dwu- i trzylatków. Wychowawca nie może oczekiwać, że dzieci będą w stanie określić perspektywę czasową, ale przez używanie jednostek adekwatnych do opisywanych zjawisk, ułatwi im zrozumienie otaczającego ich świata i pomoże w ukształtowaniu kompetencji obliczeniowych.