Badania nieniszczące pełnią bardzo ważną funkcję, gdyż pozwalają zweryfikować stan danego materiału lub konstrukcji, bez wywierania szkodliwego wpływu na badaną próbkę. Dzięki nim możliwa jest ocena trwałości i jakości wykonania wyrobu hutniczego, konstrukcji stalowej, urządzeń ciśnieniowych czy też poddozorowych. Istnieją różne metody przeprowadzania badań nieniszczących. Jedna z nich to tzw. badanie magnetyczno-proszkowe (MT). Należy ono, wraz z metodą penetracyjną, do badań nieniszczących powierzchniowych. Przyjrzyjmy się zatem, na czym polega. 

Przebieg badania magnetyczno-proszkowego

Za pomocą metody magnetyczno-proszkowej badane są przede wszystkim złącza spawane, a także odlewy i odkuwki z materiałów ferromagnetycznych. Dzięki temu badaniu możliwe jest bowiem wykrycie bardzo niebezpiecznych niezgodności powierzchniowych lub podpowierzchniowych – takich jak pęknięcia, przyklejenia czy porowatość. Początkowo należy odpowiednio przygotować powierzchnię i usunąć powłoki malarskie. Podstawą badania jest detekcja strumienia magnetycznego pola rozproszenia, który to pojawia się w miejscach nieciągłości. Do magnesowania wykorzystywane są różne materiały – m.in. magnesy stałe, cewki magnesujące, a nawet bezpośredni przepływ prądu. Istnieją dwie techniki badania: 

  • Technika barwna – polega na wykorzystaniu podkładu białego oraz zawiesiny czarnej proszku magnetycznego, przy obserwacji w świetle białym o określonym natężeniu;
  • Technika fluorescencyjna – stosowane są w niej zawiesiny fluorescencyjne, natomiast obserwacja prowadzona jest z wykorzystaniem światła ultrafioletowego. Jest to bardziej czułe badanie, niż metoda barwna. 

Po przeprowadzeniu badania konieczne jest rozmagnesowanie części. Całym procesem zajmują się specjaliści, tacy jak z firmy Echo-Test.

Zastosowania badania magnetyczno-proszkowego

Jak zostało wspomniane, ten rodzaj badania nieniszczącego stosowany jest tylko do materiałów ferromagnetycznych. Dodatkowo produkty te muszą zostać oczyszczone ze zgorzeliny, tłuszczu, olejów czy odprysków spawalniczych. To wyklucza możliwość przebadania obiektów z materiałów takich, jak: aluminium, miedź, magnez, stal austenityczna. Badanie magnetyczno-proszkowe sprawdza się w przypadku gładkich powierzchni. Najczęściej wykorzystywane jest do oceny części z cienkimi okryciami galwanicznymi.