Żeliwo to wysokowęglowy stop żelaza z węglem. Zazwyczaj zawiera także krzem, mangan, fosfor, siarkę i inne składniki. Wykorzystuje się je do produkcji armatury, akcesoriów gospodarstwa domowego czy części maszyn. Spawanie żeliwa uznaje się za trudne, jednak przy zachowaniu odpowiednich zasad jest ono możliwe. Można je przeprowadzić na trzy sposoby.

Spawanie żeliwa na gorąco

Spawanie żeliwa na gorąco stosuje się do naprawy odlewów o wysokich wymaganiach co do struktury i stałości kształtu. Spawany materiał podgrzewa się do temperatury 700°C. Aby zapobiec utlenianiu się powierzchni, odlew pokrywa się gęstym roztworem wapna lub kredy, który usuwa się drucianą szczotką bezpośrednio przed rozpoczęciem pracy. Spawanie żeliwa na gorąco wykonuje się prądem stałym o wysokim natężeniu. Najlepszym wyborem jest pozycja podolna. Zaleca się metodę TIG, ponieważ pozwala ona na uzyskanie mniejszego wtopienia. Czasami wykorzystuje się także metodę łukową przy użyciu elektrod otulonych EZO.

Spawanie żeliwa na zimno

Spawanie żeliwa na zimno stosuje się głównie do naprawy ciężkich i dużych odlewów, a także gdy możliwy jest wzrost twardości części odlewu lub spoiny. Spawanie na zimno wykonuje się w temperaturze 60-70°C przy użyciu metody MMA, MIG/MAG lub TIG. Stosuje się spoiwa niklowe, niklowo-miedziane, niklowo-żelazowe, a czasami stalowe. Oferuje je między innymi internetowy sklep spawalniczy Spawaj.eu. Aby nie przekroczyć temperatury odlewu, należy ustawić na urządzeniu spawalniczym najniższe parametry prądowe. Długość jednego odcinka spoiny powinna wynosić 20-30 mm. Po ułożeniu każdego odcinka spoiny należy przerwać pracę i delikatnie przekuć go młotkiem.

Lutospawanie żeliwa

Ostatnią metodą łączenia żeliwa jest lutospawanie. Do jego przeprowadzenia idealnie nadaje się na przykład lutospawarka Magnum. Lutospawanie żeliwa polega na wykonaniu połączenia spoiwem na osnowie miedzi. To pierwiastek o niższej temperaturze topnienia niż odlew żeliwny. Materiał nagrzewa się przy pomocy palnika tlenowo-acetylenowego, a samo spawanie wykonuje się z zastosowaniem metody TIG lub MAG. Do lutospawania gazowego stosuje się spoiwa mosiężne, czasami z dodatkiem krzemu lub manganu, a także topniki typu boraksowego. W przypadku lutospawania łukowego MAG używa się spoiw brązowych. W roli gazu osłonowego stosuje się mieszankę argonu oraz niewielkiej ilości tlenu i dwutlenku węgla.