Przy wykonywaniu instalacja gazowych, wodnych lub grzewczych poza stalą oraz tworzywem sztucznym często wykorzystuje się materiały z metali nieżelaznych. Najpopularniejszy surowiec do produkcji rur stanowi miedź. Ze względu na swoje korzystne właściwości sprawdza się zarówno w przypadku przewodów gazowych, jak i do wody zimnej oraz ciepłej. Nie brak jej również wad, jednak są one niezwykle łatwe do wyeliminowania.
Do jakich instalacji miedź?
Podłączając poszczególne media do budynku mieszkalnego, stajemy przed wyborem odpowiedniego materiału do wykonania instalacji. Jednym z dostępnych na rynku są rury miedziane, dzielące się na twarde i półtwarde, sprzedawane sztangach, jak również miękkie, które najczęściej są oferowane w formie kręgów, jak ma to miejsce na przykład w hurtowni Tabal, której główna siedziba znajduje się w Lublinie. Ze względu na swoje właściwości są przede wszystkim stosowane do instalacji ciepłej i zimnej wody, c.o. oraz ogrzewania podłogowego. Może je także zastosować w przypadku przewodów chłodniczych oraz gazowych. W ostatnim przypadku istotnymi cechami są wysoka temperatura topnienia miedzi, jak również brak szkodliwych toksyn wydzielanych w procesie spalania, co zapewnia bezpieczeństwo w razie wystąpienia pożaru.
Jak łączyć rury miedziane?
Dużym atutem tego rodzaju materiału jest łatwość w jego montażu. W przypadku produktów miękkich tak naprawdę instalator ma dowolność łączenia, jak również dostosowania kształtu instalacji do możliwości powierzchniowych. W związku z tym bez problemu można instalację schować w ścianie, listwach montażowych, a także podłodze. Do spajania ze sobą poszczególnych elementów stosuje się wciskanie, dokręcanie, spawanie i lutowanie miękkie bądź twarde. Najskuteczniejsza oraz najczęściej praktykowana jest jednak metoda z wykorzystaniem złączek zaciskowych, ponieważ pozwala na stworzenie trwałych i solidnych połączeń, które nie spowodują rozszczelnienia się przewodów.
Jakie są wady i zalety?
Jednym z najważniejszych argumentów przemawiających za wykorzystaniem rur miedzianych jest fakt ich właściwości bakteriobójczych, co ma znaczenie zwłaszcza w instalacjach wody ciepłej i zimnej. Wszelkie drobnoustroje są skutecznie neutralizowane, a na ściankach nie tworzą się osady sprzyjające rozwojowi grzybów, glonów oraz bakterii. Ponadto materiał nie koroduje, o ile nie ma styczności z cieczą o niskim pH i nie jest łączona w instalacji z innymi materiałami z wyjątkiem stali kwasoodpornej. W związku z tym nie powinno się podłączać tego rodzaju rur do aluminiowych grzejników. Ewentualnym rozwiązaniem takiej sytuacji jest zastosowanie przekładki dialektycznej lub inhibitora korozji, które spowalniają proces powstawania rdzy. Inne zalety to również wysoka odporność mechaniczna na uszkodzenia oraz możliwość pracy z wysokim ciśnieniem.
Podczas wykonywania instalacji miedzianej należy wziąć pod uwagę, że pod wpływem wysokiej temperatury materiał ulega rozszerzeniu liniowemu, dlatego konieczne jest zastosowanie naturalnej kompensacji bądź kompensatorów wydłużeń. Ponadto jako dobry przewodnik ciepła wymaga odpowiedniego zaizolowania termicznego w instalacjach ciepłej wody oraz centralnego ogrzewania. Ostatnim minusem tego typu rur to wzrost stężenia miedzi w przypadku dłuższego nieużytkowania instalacji, dlatego po jej ponownym uruchomieniu zaleca się spuszczenie pierwszej partii cieczy przed jej wykorzystaniem.
