Uszczelnienie elementów danego układu jest kluczowe w celu zapewnienia bezpieczeństwa jego użytkownikom, a także pracy całego układu. W przypadku prostych układów, jak np. kran wystarczająca jest standardowa uszczelka, jednakże w wielu branżach wykorzystywane są maszyny, które potrzebują bardziej zaawansowanych elementów izolacyjnych. Takim z pewnością są oringi. Czym dokładnie są te przedmioty oraz jakie są ich najpopularniejsze rodzaje?

Czym są oringi?

Oringi to uszczelki charakteryzujące się kształtem torusa, czyli figury powstałej poprzez obrót okręgu wokół prostej znajdującej się na nim i nie nieprzecinającej go. Może się to wydawać nieco skomplikowane, aczkolwiek kształt ten jest taki sam, jak kształt dętki od koła roweru. Rozmiary oringów mogą być nieograniczone, jednakże w ofercie producentów zwykle znajdziemy oringi o średnicy do 5000 mm.

Z tego wynika, że oringi to pierścienie uszczelniające charakteryzujące się kołowym przekrojem. Do ich wyprodukowania wykorzystuje się materiały sztuczne i naturalne potrafiące zmieniać swoją strukturę i powrócić do swojego pierwotnego kształtu bez przerywania swojej ciągłości. Stosowanie kauczuków silikonowych daje możliwość bezpiecznego rozciągnięcia ich nawet dziesięciokrotnie. Tego typu materiały określa się jako elastomery i powstają one w procesie wulkanizacji.

Jakie są rodzaje oringów?

Producenci uszczelek, jak np. firma Passerotti, oferują rozmaite typy oringów, które charakteryzują się rozmaitymi właściwościami. W związku z tym można wyróżnić:

  • oringi NBR,
  • oringi FKM/FPM,
  • oringi EPDM,
  • oringi silikonowe.

Oringi NBR cechują się odpornością na działanie większości kwasów przemysłowych rozcieńczonych. Poza tym nie działają na nie zasady, płyny hydrauliczne, smary i oleje. Mogą one pracować w temperaturze od -30 do 90 stopni Celsjusza. Oringi FKM/FPM nazywane są potocznie oringami olejoodpornymi. Przeznaczone są do pracy w wysokich temperaturach, do 210 stopni Celsjusza. Są odporne na działanie olejów hydraulicznych, zwierzęcych i roślinnych. Do tego nie działają na nie smary silikonowe i mineralnie, węglowodory benzenowe i ozon. Zawierają również w dużym stopniu odporność na promieniowanie UV i paliwa.

Oringi EPDM najlepiej sprawdzają się w temperaturach od -20 do 150 stopni Celsjusza. Posiadają odporność na działanie nieorganicznych kwasów i krótkołańcuchowych kwasów, np. kwas mrówkowy, czy chlorowodorowy. Charakteryzują się odpornością na gorącą wodę, alkohole, estry, płyny hamulcowe, ketony, promieniowanie UV i ozon. Z kolei oringi silikonowe cechują się największą tolerancją termiczną, dzięki czemu mogą pracować w temperaturze od -50 do 300 stopni Celsjusza. Poza tym wykazują największą skuteczność w środowiskach wykorzystujących ozon, wodę i jej roztwory oraz sole. Ten rodzaj oringów powstały jest z materiału, który naturalnie izoluje elektryczność i jest hydrofobowy.