Łojotokowe zapalenie skóry to choroba, która obejmuje twarz, klatkę piersiową oraz owłosienie. Jest przy tym schorzeniem przewlekłym i nawracającym. Wywołuje ją najczęściej nadaktywność gruczołów łojowych, niektóre leki oraz zarażenie grzybem drożdżopodobnym (Malassezia furfur). Dlatego też jego leczenie powinno przebiegać pod okiem dermatologa. Co zatem pomaga na ŁZS i czym ono się objawia?

Jakie są przyczyny i objawy łojotokowego zapalenia skóry?

Chociaż łojotokowe zapalenie skóry głowy najczęściej pojawia się u osób młodych w okresie dojrzewania, występuje również u osób dorosłych. Za nadprodukcję sebum odpowiadają zmiany hormonalne, także związane z wiekiem. Zalicza się do tego okres menopauzy lub wzrost testosteronu. Schorzenie mogą wywołać także niektóre leki np. psolareny czy sole złota, których stosowanie może zaostrzyć objawy. Na schorzenie skóry narażone są również osoby z padaczką czy chorobą Parkinsona. Czasem jest ona genetycznie uwarunkowana lub związana z obniżeniem odporności organizmu.

Do głównych objawów schorzenia należą:

  • Zaczerwienienia: zmiany rumieniowe w formie plam,
  • Łuszczenie się: w postaci tłustych (żółtych lub białych) łusek,
  • Świąd skóry.

Zmiany te zachodzą najczęściej w obrębie fałdów nosowo-wargowych, policzków, czoła, uszu, klatki piersiowej i okolicy międzyłopatkowej.

Łojotokowe zapalenie skóry głowy przejawia się natomiast wypadaniem włosów oraz łuszczeniem się brwi. Powoduje to działanie hormonów na zawartość łoju. Zmniejszenie składających się na niego trójglicerydów i zwiększenie ilości estrów i kwasów tłuszczowych powoduje osłabienie kosmyków.

Jaką dietę stosować na ŁZS?

Aby zmniejszyć objawy łojotokowego zapalenia skóry, trzeba się właściwie odżywiać. Warto szczególnie włączyć do diety witaminy B i cynk. Ich niedobór jest jedną z przyczyn powstania zmian skórnych. Bogate w nie są pomidory, pietruszka, otręby pszenne czy warzywa strączkowe. Witamina B natomiast znajduje się w fasoli, rybach, sojowym mleku oraz szpinaku, orzechach i nasionach. Do jadłospisu dobrze jest także włączyć kasze (szczególnie gryczaną) oraz owoce i warzywa, surowe lub gotowane na parze. Zamiast napojów gazowanych, lepiej pić niegazowaną wodę mineralną oraz napary ziołowe z szałwii, pokrzywy i rumianku.

Ponieważ ŁZS wywołują drożdżaki, należy wyeliminować artykuły spożywcze zawierające cukier. Należy zatem zrezygnować z gazowanych napojów, jogurtów czy soków. Lepiej także zapomnieć o ostrych przyprawach, serach pleśniowych, wędzonych wędlinach oraz alkoholu. Zaostrzenie objawów może się pojawić po spożyciu kawy, herbaty, soli oraz białego pieczywa i zwykłego rafinowanego ryżu. Pierwsze efekty będą widoczne po ok. 3-4 tygodniach.

Codzienna, prawidłowa pielęgnacja skóry w przypadku ŁZS może nie pomóc. Kurację można jednak wspomóc poprzez odpowiednie dermokosmetyki oraz domowe zabiegi. Zalicza się do nich płukanka z octu jabłkowego oraz siemię lniane. Podrażnienia załagodzi za to maska do włosów sporządzona z jogurtu naturalnego  i miodu.

Jak leczyć łojotokowe zapalenie skóry?

Leczenie łojotokowego zapalenia skóry głowy należy rozpocząć od wizyty u specjalisty. Gabinet dermatologiczny to zatem pierwsze miejsce, do jakiego należy się udać przy rozpoznaniu u siebie objawów schorzenia. Po ocenie i postawieniu diagnozy, możliwe będzie zaplanowanie indywidualnego leczenia. 

Najczęściej stosuje się miejscowo sterydy, które likwidują szybko stany zapalne. Skuteczne są także antybiotyki i specjalnie naświetlanie wysuszających lamp o właściwościach przeciwgrzybicznych i bakteriobójczych. 

Jako uzupełnienie leczenia dermatologicznego używa się odpowiednich płynów, żeli i szamponów o działaniu przeciwgrzybicznym. Posiadają właściwości nawilżające, hamujące nadprodukcję sebum oraz złuszczające zrogowaciały naskórek. Szampon na łojotokowe zapalenie skóry głowy najczęściej zawiera cyklopiroksolaminę, ketokonazol lub pirytonian cynku. Po jego nałożeniu powinno się odczekać 5 minut, aż substancja wchłonie się w skórę głowy. W przypadku nasilonych objawów zaleca się stosowanie maści i zawiesin na noc.

Niestety ŁZS to wieloletnia walka, która wymaga cierpliwości i kontrolnych wizyt u lekarza. Warto pamiętać, że zarówno w przypadku sterydów, jak i specjalistycznych preparatów ich długotrwałe użytkowanie może powodować działania niepożądane. Należy zatem stosować się do zaleceń lekarza dermatologa oraz informacji z ulotki.