Rak prostaty nazywany również rakiem gruczołu krokowego to najczęstszy nowotwór występujący u mężczyzn. Chociaż zalicza się do nowotworów złośliwych, kontrole lekarskie przyczyniają się do szybkiej diagnozy schorzenia. Świadomość zdrowotna pozwala na przedłużenie życia. W przypadku raka ograniczonego do gruczołu krokowego rokowania są najlepsze. Wszystko zależy bowiem od stopnia rozwinięcia schorzenia i wielkości obszaru, które obejmuje rak stercza.

Rak prostaty. Rokowania i przyczyny powstania nowotworu

Raka prostaty wywołuje wiele czynników. Do jego rozwoju przyczynia się m.in. niewłaściwa dieta oraz niektóre używki: alkohol lub papierosy. Przyczynić się mogą również niewyleczone stany zapalne narządów płciowych. Ryzyko zachorowania wzrasta również z rodzajem rasy, wiekiem oraz uwarunkowaniami genetycznymi. Na nowotwór prostaty są szczególnie narażeni mężczyźni po 40. roku życia, czarnoskórzy, u których krewnych zdiagnozowano schorzenie. Co ważne, choroba może się rozwijać przez 10 lat, zanim dojdzie do charakterystycznych oznak. W przypadku choroby dziedzicznej, do jej powstania dochodzi już w młodym wieku. Nie wpływa to jednak na przebieg i rezultat leczenia.

Jakie są główne objawy raka prostaty?

Gruczolakorak prostaty zalicza się do nowotworów, które trudno zdiagnozować. W trakcie wczesnego stadium jego objawy są niewidoczne. Jest to związane z tym, że zmiany rozwijają się w obrębie jedynie tylnej części obwodowej gruczołu. Łagodny przerost gruczołu krokowego objawia się nieznacznymi bólami kostnymi. Dopiero na etapie zaawansowanym dochodzi nie tylko do podpęcherzowej blokady, ale też m.in. krwiomoczu czy zakażenia dróg moczowych. Do tego dochodzą problemy z oddawaniem moczu np. częste wydalanie, nacieki na sąsiadujące tkanki czy przerzuty na kości bądź węzły chłonne. Złamania, dolegliwości oraz anemia to inne symptomy wskazujące na nowotwór prostaty. W takim przypadku konieczna będzie wizyta u lekarza urologa.

Rozpoznanie i leczenie raka prostaty

Rozpoczęcie leczenia rozpoczyna się od postawienia diagnozy. W tym celu należy się udać do urologa. Po obserwacji męskich narządów i odbytnicy lekarz specjalista zleca dodatkowe badania. Są to ultrasonografia przezbrzuszna i przezodbytnicza. Wskazane jest ponadto sprawdzenie normy PSA (stężenia z krwi). Specjalne badanie prostaty (antygenu) przeprowadza się z reguły u mężczyzn po 40. roku życia. Dodatkowo wykonuje się inne badanie urologiczne czy genetyczne. Jeśli został rozpoznany nowotwór prostaty, pacjent przechodzi pod opiekę onkologa. Wówczas wdraża się jedną z metod leczenia. Terapia hormonalna, chemioterapia, radioterapia czy prostatektomia (usunięcie guza) to najpopularniejsze sposoby walki z rakiem prostaty. Po operacji często jako uzupełnienie przeprowadza się napromieniowanie.

Leczenie wiąże się z pewnymi efektami ubocznymi. Do najczęstszych zaliczają się zaburzenia wzwodu czy spadek libido. W związku z tym warto wcześniej skonsultować się z lekarzem, który wyjaśni, co się do nich zalicza. Czasem o leczeniu lub o jego wstrzymaniu decyduje rozwój bądź zahamowanie nowotworu. Jednak podstawą powinna być obowiązkowa, stała opieka lekarska.