Zaburzenia odżywiania są poważnym problemem zdrowotnym, który dotyka wielu osób na całym świecie. Charakteryzują się one niezdrowym stosunkiem do jedzenia, kontrolą masy ciała i obrazem ciała. W niektórych przypadkach wymagają one interwencji psychiatrycznej i kompleksowego leczenia. W poniższym artykule omówimy charakterystykę i objawy zaburzeń odżywiania oraz jak wygląda leczenie tych zaburzeń u psychiatry Anety Gielnik-Piotrowskiej.
Zaburzenia odżywiania – charakterystyka i objawy
Zaburzenia odżywiania są złożonymi chorobami psychicznymi, które wpływają na sposób odżywiania i kontrolę wagi. Do Gabinetu Psychiatrycznego Anety Gielnik-Piotrowskiej w Poznaniu zgłaszają się osoby cierpiące m.in. na anoreksję, bulimię oraz kompulsywne objadanie się. Osoby zmagające się z tymi chorobami mają silną obsesję na punkcie wyglądu, wagi ciała i jedzenia. Zmagają się z powtarzającymi się cyklami ograniczania jedzenia, napadowego objadania się lub stosowania niezdrowych metod kontroli masy ciała, takich jak wymioty, restrykcyjna dieta czy nadmierne ćwiczenia.
Objawy zaburzeń odżywiania mogą być różnorodne i obejmować fizyczne, emocjonalne i behawioralne symptomy. Do najczęstszych objawów należą: znaczna utrata masy ciała, niezdrowe zmiany w diecie, lęk przed jedzeniem w towarzystwie, niezadowolenie z własnego ciała, częste myśli dotyczące jedzenia, odczuwanie wstydu i winy po jedzeniu, utrata kontroli nad jedzeniem, nieregularne miesiączkowanie u kobiet, osłabienie, zaburzenia snu, problemy z koncentracją i niska samoocena.
Leczenie zaburzeń odżywiania u psychiatry
Leczenie zaburzeń odżywiania jest złożonym procesem, który wymaga interdyscyplinarnego podejścia i współpracy z różnymi specjalistami, w tym z psychiatrą. Psychiatra Aneta Gielnik-Piotrowska w pierwszej kolejności ocenia stan psychiczny pacjenta, a następnie ustala diagnozę oraz opracowuje indywidualny plan leczenia i monitoruje jego postępy.
Podczas leczenia zaburzeń odżywiania, psychiatra Aneta Gielnik-Piotrowska skupia się na przywróceniu zdrowego stosunku do jedzenia i pracy nad emocjonalnymi przyczynami zaburzeń. Terapia może obejmować zarówno farmakoterapię, jeśli istnieją wskazania do jej zastosowania, jak i terapię psychoedukacyjną, terapię poznawczo-behawioralną, terapię rodzinno-systemową oraz wsparcie psychologiczne. Opiera się na rozwijaniu zdrowych nawyków żywieniowych, identyfikowaniu i zmienianiu niezdrowych przekonań, schematów myślowych związanych z jedzeniem oraz radzeniu sobie z emocjami i stresem.
