Rodzice obserwują rozwój dziecka już od momentu wzrastania płodu w łonie matki. Wystąpienie jakichkolwiek odchyleń od normy rozwojowej wzbudza niepokój u niejednej mamy. Zamiast przejmować się na zapas lub szukać rozwiązania na portalach społecznościowych, warto oddać dziecko w ręce pedagogów i specjalistów zajmujących się terapiami pomocnymi w udoskonalaniu ich podstawowych umiejętności.         

Diagnostyka i terapia logopedyczna dziecka       

Jest to proces, w którego trakcie określa się ewentualnie występujące zaburzenia i wady mowy. Badając, logopeda ma za zadanie zauważenie wszelkich możliwych zjawisk logopedycznych, a także przewidzenie tendencji rozwoju badanego dziecka. Na podstawie występujących objawów i mechanizmów patologicznych ustala się brak lub obecność zaburzeń mowy.

Po etapie rozpoznania, jeśli rodzice chcą kontynuować poprawę rozwoju dziecka, podejmowana jest stosowna terapia. Zawiera ona kilka etapów. Pierwszy z nich to rozszerzone badanie wstępne, w którego trakcie logopeda zbiera informację nie tylko od pacjenta i jego rodzica, ale także od nauczyciela wychowawcy. Przeprowadza się to w celu zgromadzenia dokładniejszej informacji na temat przebiegu rozwoju mowy dziecka i odnalezienia przyczyn występujących zaburzeń.

Istotną obserwacją jest przede wszystkim spojrzenie analityczne na zachowania werbalne i badanie mowy. W trakcie tego rozpoznania zwraca się szczególną uwagę na stosunek emocjonalny do mówienia, jakimi konstrukcjami zdaniowymi operuje dziecko i czy chętnie się wypowiada. Ostatnia faza badań logopedycznych, określająca problem, to szereg działań sprawdzających sprawność aparatu artykulacyjnego, słuchu, prozodii mowy, emisji głosu i innych. Po przeprowadzeniu tej części można sformułować hipotezy.

Faza druga – czyli sformułowanie hipotez, polega na kontynuacji prowadzenia rozpoznania na trzech poziomach: rozumienia, mówienia, a także czytania i pisania. Jeśli po przeprowadzonych działaniach logopedy zajdzie potrzeba, prowadzi się dalsze działania specjalistyczne wykonywane między innymi przez psychologa czy ortodontę.
Ostatni, podsumowujący moment, nazwany w terminologii weryfikacją hipotez, pozwala na ustalenie dostosowanego do pacjenta programu terapii i dobrania odpowiednich narzędzi i pomocy dydaktycznych.

Działające w Warszawie Wilanowskie Centrum Integracji Sensorycznej proponuje szeroki zakres zajęć terapeutycznych, między innymi w obszarze logopedii, neurologopedii, integracji sensorycznej, a także terapii wybiórczości pokarmowej i karmienia. Działania związane z logopedią w tym ośrodku polegają na diagnozie, profilaktyce i całościowej terapii zaburzeń i wad mowy.

Co to jest neurologopedia?

Badania dziecka z zakresu neurologopedii to poszerzona diagnostyka dotycząca komunikacji i mowy. Podejmowanie w trakcie treningu neurologopedycznego działania mają szerszy zakres niż ćwiczenia logopedyczne. Z tej dziedziny terapii sensorycznej korzystają między innymi: pacjenci z zaburzeniami komunikacji, które zostały spowodowane uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego, dzieci z zaburzeniami z zakresu autyzmu lub opóźnieniem rozwoju psychoruchowego, czy też dzieci jąkające się.

Sam proces terapeutyczny zawiera między innymi naukę prawidłowego jedzenia, spożywania pokarmów o różnej konsystencji, unormowanie napięcia nerwowego twarzy, masaż terapii odwrażliwiającej, a także wspieranie rozwoju poznawczego dziecka.

Podejmowane działania terapeutyczne i sami terapeuci odgrywają ważną rolę nie tylko w przywracaniu rozwoju dziecka do poprawnego poziomu czy też w profilaktyce opieki zdrowotnej. Dla wielu dzieci uczestnictwo w terapii zajęciowej jest możliwością osiągnięcia zadowalającego poziomu funkcjonowania.