Każdego dnia jesteśmy narażeni na szkodliwe działanie różnych czynników mechanicznych. Niektóre zdarzenia mogą doprowadzić nawet do groźnych urazów i kontuzji. Takie urazy wymagają niekiedy długiej rekonwalescencji. W procesie leczenia nieocenioną rolę pełni rehabilitacja pourazowa, która pozwala na przywrócenie funkcji narządów, poprawę wydolności w czynnościach, a także odzyskanie umiejętności, które utraciliśmy w wyniku szkodliwego działania czynnika mechanicznego. Przyjrzyjmy się zatem, czym jest rehabilitacja pourazowa i w jaki sposób powinna przebiegać.
Jakie są zastosowania rehabilitacji pourazowej?
To rodzaj rehabilitacji, który ogranicza się do leczenia obrażeń, powstałych w wyniku spotkania z czynnikiem zewnętrznym. Mowa tu o takich uszkodzeniach, jak stłuczenia, naciągnięcia, skręcenia, zwichnięcia, złamania różnych mięśni, wiązadeł i ścięgien. Wszystkie te obrażenia wywołują bowiem pewne dolegliwości w organizmie, które to mogą znacząco utrudniać nam codzienne funkcjonowanie. Ból, obrzęk, zaburzenia czucia głębokiego – te wszystkie objawy mogą zostać wyeliminowane tylko za sprawą wdrożenia odpowiedniego leczenia. Leczenie nie opiera się jednak wyłącznie na środkach farmakologicznych. Bardzo ważną funkcję pełni rehabilitacja. Jej zadaniem jest nie tylko przywrócenie częściowo lub całkowicie działania narządu sprzed urazu, ale również zapobieganie nawrotom dolegliwości.Na czym polega rehabilitacja pourazowa?
Proces rehabilitacji dostosowany jest do rodzaju przebytego urazu oraz objawów, które mu towarzyszą. Jej przebieg ustala więc doświadczony lekarz lub terapeuta, na przykład z FEMEdica. Ważne jest, aby została rozpoczęta wcześnie – na oddziale urazowym lub oddziale intensywnej terapii. Wczesność rehabilitacji ogranicza bowiem ryzyko powikłań, które mogą wynikać z wdrożonego leczenia pourazowego.Skutecznym narzędziem, w trakcie rehabilitacji pourazowej, jest tzw. trening funkcjonalny. Początkowo stosowana jest rehabilitacja specjalistyczna pourazowa, natomiast niekiedy konieczne jest jej kontynuowanie w postaci rehabilitacji późnej. Szczególnej uwagi wymagają pod tym względem pacjenci, którzy doświadczyli poważnych konsekwencji urazu – na przykład amputacji kończyny. W takim przypadku rehabilitacja powinna zostać uzupełniona o pomoc psychologa oraz edukację członków rodziny, których pomoc w procesie rekonwalescencji jest również niezwykle ważna.
