Obróbka skrawaniem elementów metalowych możliwa jest do wykonania przy użyciu specjalnej maszyny, jaką jest obrabiarka. Zadaniem tej maszyny jest odpowiednie kształtowanie przedmiotów z rozmaitych materiałów konstrukcyjnych przy wykorzystaniu przymocowanych narzędzi. Obrabiarki skrawające stosuje się w celu nadanie obiektowi oczekiwanego kształtu. Odbywa się to poprzez oddzielenie nadmiaru materiału. Przy tej czynności powstają wióry.
Jakie wyróżniamy sposoby obróbki skrawaniem?
Obróbka skrawaniem to jeden z rodzajów obróbki ubytkowej. Proces ten polega na ścinaniu nadmiaru materiału z obrabianego przedmiotu. Wyróżnia się następujące metody obróbki skrawaniem:
- toczenie,
- frezowanie,
- szlifowanie,
- wiercenie.
Toczenie to sposób obróbki skrawaniem wykorzystywany do obrabiania powierzchni przedmiotów w postaci brył obrotowych. Oczywiście możliwe jest dzięki toczeniu uzyskanie także innych kształtów. W trakcie toczenia główny ruch zwykle wykonuje przedmiot obracający się. Z kolei ruch płaski narzędzia stanowi ruch pomocniczy. Do przeprowadzenia tego procesu fachowcy z firmy Ob-Met używają tokarek.
Wyróżnia się dwa rodzaje toczenia. Pierwszy z nich to toczenie wzdłużne, a drugi to toczenie poprzeczne. Rodzaj toczenia zależy od wzajemnych ruchów obrabianego przedmiotu i narzędzia. Toczone mogą być powierzchnie obrotowe, aczkolwiek możliwe jest także toczenie płaszczyzn, gwintów i ślimaków.
Podczas frezowania ruch obrotowy wykonywany jest przez narzędzie, z kolei ruch posuwowy może być wykonywany przez narzędzie bądź obrabiany przedmiot. W trakcie procesu frezowania ostrza frezarki nie pracują równocześnie. Krawędzie skrawające freza wykonują pracę kolejno jedna po drugiej. Frezowanie uważa się za najbardziej elastyczną metodę obróbki skrawaniem, które umożliwia wykonanie prawie wszystkich kształtów. Jednak wysoka elastyczność wiąże się z trudną optymalizacją procesu.
Frezowanie dzieli się na:
- czołowe,
- walcowo-czołowe,
- frezowanie kształtowe,
- frezowanie rowków wpustowych.
Szlifowanie to obróbka mająca na celu wykończenie powierzchni przy użyciu narzędzi ściernych. Zastosowanie tej metody pozwala na uzyskanie dużej dokładności wymiarowej i kształtowej, a także niewielką chropowatość. Szlifowaniu poddaje się otwory, wałki i płaszczyzny. Maszynami wykorzystywanymi w tym procesie są szlifierki, zaś ich narzędzia to ściernice.
Ściernice zwykle wykonane są z korundu, diamentu, węglika boru lub węglika krzemu. Dzięki małym wymiarom ziaren ściernicy, warstwa skrawająca ma niewielką grubość. Ruch roboczy wykonywany jest przez ściernice w kształcie obracającej się tarczy.
Wiercenie, pogłębianie, powiercanie i rozwiercanie to sposoby na kształtowanie otworów. W tych procesach to narzędzie wykonuje ruch główny, ruch obrotowy i ruch posuwowy. Wyjątek stanowią tokarki. Kształtowanie otworów zwykle przeprowadzane jest przy użyciu wiertarek i frezarek, a także na tokarkach.
