Obecnie mnóstwo osób zmaga się z zaburzeniami psychicznymi, problemami w rodzinie lub w małżeństwie. Niestety, bardzo często osoby, które mają problemy obawiają się wizyty u psychiatry. Uważają, że lekarz negatywnie oceni, potraktuje jak wariata lub wręcz przeciwnie zapyta po co ktoś przyszedł z tak niewielkim problemem. W rzeczywistości psychiatra to lekarz jak każdy inny i nie ocenia, a także obowiązuje go tajemnica lekarska. Aby zacząć nowe życie, warto zwrócić się o pomoc do specjalisty, posiadającego wieloletnie doświadczenie oraz potrzebną wiedzę.

Objawy zaburzenia snu

Nieprawidłowy czas trwania snu lub nieodpowiednie zachowania powstałe w trakcie spoczynku to zaburzenia snu. Zakłócenia tego typu doprowadzają do uniemożliwienia codziennej aktywności życiowej, wpływa na samopoczucie, sprawność intelektualną.

Wiadomo, że sen nie jest stanem jednorodnym. Składa się z kilku, następujących po sobie, faz. Obudzenie się w czasie nieprawidłowej fazy może skutkować złym samopoczuciem i aktywnością. Sen to indywidualna sprawa każdego człowieka, dlatego nie ma zasad dobrego snu.

W dzisiejszych czasach psychiatrzy stosują amerykańską Klasyfikację Zaburzeń Snu, w której zawarto zaburzenia pierwotne i wtórne:

  • wtórne –  u danej osoby występują również inne choroby psychiczne i somatyczne lub zaburzenia mogą być efektem przyjmowania leków albo używek,

  • pierwotne – czyli dyssomnie (zaburzenie ilości lub jakości snu)  i parasomnie (niepożądane zachowania w trakcie snu).

Na zaburzenia snu może mieć wpływ:

  • podłoże genetyczne

  • indywidualne czynniki (np.długotrwały stres)

  • naruszenie zasad higieny snu

  • przyjmowanie różnych substancji

  • choroba, np. depresja

Coraz więcej osób zmaga się z anomalią w kwestii snu. Ustalono, że ok. 30% ludzi ma problemy z odpoczynkiem w nocy. Najczęstszym schorzeniem w tym zakresie jest bezsenność - szacuje się, że cierpi na nią nawet połowa dorosłych. Chroniczny brak snu dotyka ok. 10% osób dorosłych. 

Zaburzenia snu można wyleczyć, korzystając z różnych rodzajów terapii np. u lekarza psychiatry Aneta Gielnik-Piotrowska Psychiatryczny Gabinet Lekarski z siedzibą w Poznaniu.

Depresja – jak ją rozpoznać?

Chorobą, która charakteryzuje się apatią lub ciągłym smutkiem to depresja. Osoby, u których zdiagnozowano tą przypadłość opisywały odczucia pobytu w “czarnej dziurze”, miały wrażenie jakby ich życie było pasmem niepowodzeń. 

Depresja może mieć wiele powodów. Dzielą się na czynniki genetyczne, społeczne, psychologiczne oraz biologiczne. Depresja ma postać lekką, średniego stopnia i ciężką. Smutek i obniżenie nastroju – to tylko podstawowe objawy tej choroby, ponieważ jest ona wielowymiarowa, więc można zauważyć również spadek aktywności, uczucie pustki i bezsensu, brak kontroli emocjonalnej. Poczucie beznadziei często sprawia, że chory ma myśli samobójcze.

Nie wolno bagatelizować depresji. Wymaga ona takiego samego leczenia jak każda inna choroba. Najefektywniejszą metodą walki z tą chorobą jest terapia. Nie tylko pomaga w powrocie do równowagi psychicznej, ale również zapobiega nawracającym stanom depresyjnym.