Praca na wysokości wymaga nie tylko stosowania odpowiednich zabezpieczeń, ale i dobrej kondycji fizycznej. Tak jak przy innych zawodach, przed rozpoczęciem pełnienia obowiązków, zarządcy firm kierują nowo zatrudnionych do lekarza medycyny pracy. Na podstawie badań stwierdza on predyspozycje do wykonywania zadań, decydując o wydaniu orzeczenia o zdolności do określonych czynności.
Praca na wysokości. Co to takiego?
Praca na wysokości w metodyce lekarskiej uważana jest jako czynnik szkodliwy bądź uciążliwy. W świetle przepisów prawa zaliczamy do niej zadania wykonywane przynajmniej 1 m nad ziemią. Od każdej reguły są jednak wyjątki i nie inaczej jest w tym przypadku. Pracę na wysokości nie stanowi pełnienie obowiązków na powierzchni osłoniętej ze wszystkich stron pełnymi lub oszklonymi ścianami do wysokości co najmniej 1,5 m. Drugie odstępstwo to z kolei działania na stałych konstrukcjach lub urządzeniach, które chronią przed upadkiem.
Skierowanie na tego typu badania powinno zawierać wyraźną adnotację o pracy poniżej bądź powyżej wysokości 3 m. Na tej podstawie lekarz zdecyduje o zakresie przeprowadzonej kontroli. Wskazanie konkretnych danych ma kluczowe znaczenie przy ustaleniu ważności samych badań. W przypadku pracy na wysokości poniżej 3 m od gruntu, należy je powtórzyć co 3-5 lat. Gdy jednak działa się powyżej 3 m, częstotliwość badań oscyluje już w granicach 2-3 lat. Warto nadmienić, że pracownik po ukończeniu pięćdziesiątki, musi stawiać się na wizytę kontrolną co roku. Wiodące placówki zdrowotne wykonują badania wysokościowe w ciągu jednego dnia. Ich realizację przy spełnieniu wszystkich wymogów prawnych oferuje m.in. zlokalizowana w Zabrzu Przychodnia Arnika.
Jak przebiegają badania wysokościowe?
Jako że pracownik będzie miał badany poziom cukru we krwi, do placówki musi się on zgłosić na czczo. Tym samym ostatni posiłek należy spożyć ok. 12 godzin przed planowaną wizytą. Oprócz pobrania krwi, czeka go konsultacja u neurologa, laryngologa oraz okulisty. Jeśli wszystko okaże się w porządku, lekarz medycyny pracy może wystawić stosowne orzeczenie.
Przeciwwskazaniem do zatrudnienia są często wady wzroku, które wymagają stałego noszenie szkieł korekcyjnych. Okulary bowiem parują przy zmianie temperatur, a ich upadek sprawia, że pracownik na wysokości staje się całkowicie bezradny. Dlatego też, chcąc wykonywać obowiązki, lepiej wybrać soczewki kontaktowe, zwiększające wygodę użytkowania i bezpieczeństwo. Nie sprawdzą się one jednak w warunkach o dużym zapyleniu, jakie można spotkać, chociażby na placach budowy. Ważnym punktem wykluczającym pacjenta z pozytywnego przejścia badań wysokościowych jest również brak widzenia obuocznego, zez lub niedowidzenie. Neurolog z kolei musi wykluczyć padaczkę, natomiast laryngolog problemy z błędnikiem.
Nie da się ukryć, że w przypadku chęci podjęcia pracy na większej wysokości, badania mają bardziej restrykcyjny charakter. Dokładne sprawdzenie stanu zdrowia jest jednak koniecznością ze względów bezpieczeństwa. Dopuszczenie do zadań osób z zaburzeniami nie tylko stwarza duże zagrożenie, lecz również grozi karą finansową dla pracodawcy.